Yemek yeme eyleminde amaç karnı doyurmaktır ve bir çocuk karnının acıkıp acıkmadığını bedenindeki sinyalleri algılayarak bilebilmelidir.

Acıkmasına fırsat verilmeyen çocuklar kendi bedeninden bihaber, ‘içe alma’ eylemini gerçekleştiriyor olabilirler.

Oysa her çocuk yemek vaktinde ağzının tadına uygun olan besini tüketme hakkına sahip olmalıdır, görseli hoş olan, miktarına kendisinin karar verdiği, bazen döke saça yese de keşfine izin verildiği ortamlarda yeme hakkına sahip olmalıdır.

Yemek yemiyorsam sebebi var.

‘Eğer dakikalarca ağzımda lokma bir sağa bir sola geveleyip duruyorsam sevgili annem, yemeyi istemiyorum dersem seni üzmekten korkuyor olabilirim ya da beni sevmeyeceğin endişesine kapılıyor olabilirim’ ‘istemiyorum… yemek yemek istemiyorum sözünü söyleme hakkımı elimden alma anne’

‘Aşırı müdahaleci olduğun için, senin karşında sınırlarımı ancak yemek yemeyi protesto ederek koruyabiliyorum. Senin baskın karşısında kendimi ancak bu şekilde savunabiliyorum anne.’

‘Bazen de çok yemek yiyesim geliyor, yiyorum yiyorum doymuyorum gibi geliyor, tüm dünyadaki cup kekleri yesem yine doymam inan,)

Böyle zamanları sadece benimle ilgilen diye yapıyorum, ne kadar çok yersem ,ne kadar çok yeme süresini uzatırsam sofrada daha çok vakit geçiriyor olacağız, yemeği oyuna çeviriyorum anne. Benimle yemek yeme saatleri dışında da ilgilen anne olur mu?’

‘Çok yemek yiyorum bu aralar evet farkındayım anne ama içimde anlamlandıramadığım duygular oluyor bazen, bazen de kızgınlık öfke duyuyorum kendime… bazen babama bazen sana… , ama bu duygular bende suçluluk uyandırıyor böyle hissettiğim için de çok yiyorum kendimi yiyerek cezalandırıyorum.’

‘İnsan anne babasına öfke duyar mı hiç? kimse bana sevdiklerimize bazen ikili duygular hissedebileceğimizi ve bunların da normal olduğunu ,onları sevmediğimiz anlamına gelmediğini söylemedi anne.

‘Bazen de sevildiğimi hissetmiyorum içimdeki boşluğu yemek ile dolduruyorum.’ ‘Sevildiğimi hissettir bana anne.’

‘Bazen de anne şöyle oluyor: Okulda derslerimde başarılı olmadığımı biliyorum, sosyal ortamlarda da çekingenim , estetik olarak yaşıtlarıma göre güzel olmadığımı da biliyorum tüm bunlar beni çok üzüyor. Ve ben sizin gözünüze girebilmek ve sizden onay alabilmek için ‘ en iyi yaptığım şey’ ile karşınızdayım : çok yemek yiyerek…çok yersem ilgi görürüm… hem bir ortamda herkes benim kilomdan da konuşur, arkadaşlarım beni güçlü bile görebilirler.’

‘Bazen de bu kadar çok yemek yeme isteğimin arkasında bebekken, her ağladığımda yemek vermiş olabilir misin bana acaba? diye düşünmeden edemiyorum, ben de her hüzünlendiğimde hüznümün yemek yiyerek geçeceğini düşünüyorum.’

‘Bazen de yemek yemek için ödül koyuyorsunuz. Bu ödül benim en sevdiklerim oluyor mesela ‘dondurma’;), dondurma yiyeceğim diye yediğim yemeğin tadını almadığımı farketmiyorsunuz bile. Oysa yemeğin bir ihtiyaç ve keyif ve muhabbet alanı olduğunu öğrenmiş olmayı isterdim anne’

‘Ama geç değil …yine yeniden başlayabiliriz ben hazırım anne;)’

Sevgilerle…

Psikolog Gülşah Türkmen

instagram: psikologannenotlari

www.marifetlikadinlar.net için Psikolog Gülşah Türkmen tarafından hazırlanmıştır. www.marifetlikadinlar.net KAYNAK gösterilmeden kullanılamaz…