Son dönemlerde gündemden düşmeyen BLW yöntemini çocuk doktoru ve annelik kimliğimle değerlendirmemi paylaşmak istiyorum.

Bebek liderliğinde beslenme olarak hayatımıza kazandırılan bu yöntem, günümüz modern ebeveynin bebek beslenme yöntemine aykırı duruş sergiliyor.

· Neyi kapsıyordu bu modern yöntem?

Modern sisteme göre bebek, kendi kararını veremeyen, açlık –tokluk farkını anlayamayan, her anında bir yetişkine muhtaç ve yetişkinin becerilerden çok uzaktı.

BLW’ye karşıt görüşler peşi sıra gelmişti bile:

· Bebek kendini nasıl beslesin ,olacak şey mi ?

· Zaten öğrenecekler yemek yemeyi, ne gerek var ki ?

· Biz klasik yöntemle büyüdük ve büyüttük de ne oldu?

· Boğazına kaçar ,öyle saçmalık mı olur?

Anne olarak hangisinin daha faydalı olduğuna karar vermek zor olduğunu düşündüğüm haydi çocuk doktoru gözüyle bakalım olaya. Gün geçmiyor ki polikliniklerimize ;

‘’benim çocuğum hiç bir şey yemiyor’’

‘’zorla yediriyorum’’

‘’sadece TV karşısında yedirebiliyorum’’

‘’sadece kuru gıdalar yedirebiliyorum’’

‘’Bİ İŞTAH AÇICI ŞURUP YAZIVERSENİZ’’ , ki böyle bir şurup yok , diye hasta gelmesin.

Toplum olarak bir yerde yanlış yapıyoruz. Daha şuncacık yenidoğan bebecik iken bile aç olunca ağlayıp memeden doyana kadar emen bu güçlü canlıyı çok küçümsüyoruz. Ya aç kaldıysa diye gereksiz kaygılanıyor ve yemesi için ek koşullar yemekler sunuyoruz. İşe yaraması azalınca da zorla yedirmeye kadar gidiyoruz.

Sonuç: Ne yediğini anlamayan ve yemekten nefret eden çocuklar

Blw yöntemi minik canavarlara güvenip fırsat vermemizi istiyor. Onları yemek soframıza hep birlikte iken oturtup yiyecekleri dili, damağı, diş etleri arasında ezilebilecek kıvamda sunup, bizleri gözlemleyerek yemeyi öğrenmeyi kapsıyor. Kendi başına yapabildiğini görmek onların yemekten keyif almasını sağlıyor. Ebeveynin yarattığı davranış sorunu olan iştahsızlığın da olabildiği kadar önüne geçiyor.

Buraya kadar çocuk doktoru kimliğimle yazdım. Yazımın geri kalanını ‘ANNE ‘ olarak devem edeceğim.

Minicik elleriyle, nerede olduğu arayıp keşfettiği ağzı arasında olanları izlemek çok keyifli bir süreç. Lokmasının kendine büyük olduğunu anlayıp çıkarmayı öğrenmesi, bir anda salon beyefendisi gibi çatalla yemeye çalışması inanılmaz duygu dolu. Ev ziyareti, alışveriş, tatillerde de çok rahatlattığını söyleyebilirim. Çünkü çantaya mamalar, püreler hazırlamak zorunda olmadım ve yemeğimizi hep birlikte yedik, yemeğimi soğuk yemek ya da acele ile yemek zorunda kalmadım.

Bir de yüzü gözü yemeğe bulaşmış tarifsiz sevimlilikte birçok anı biriktirebilmek yanıma kar kaldı.

Yavrularımıza ve kendimize güvenip, fırsat vermeye değmez mi sizce ?

Sağlık ve sevgi ile kalın.

Uzm.Dr. Gezo Bozkurt

instagram: cocukdoktorumannem

wwww.marifetlikadinlar.net için Uzm.Dr. Gezo Bozkurt tarafından hazırlanmıştır. marifetlikadinlar.net KAYNAK gösterilmeden kullanılamaz…